ششمین نشست از مجموعه نشست‌های مولوی(کورد) شناسی
کلثوم عثمان‌پور مانند جلسات قبل از مولوی (عبدالرحیم تاوگوزی) گفت و اشعار وی را که به هورامی است تفسیر کرد و آن را با اشعار دیگر شاعران مقایسه کرد.
ژونا اردلان
سنه- انجمن مولوی در زنجیره برنامه‌های خود روز گذشتە ششمین جلسه‌ی مولوی شناسی را برگزار کرد، این نشست با حضور کلثوم عثمان‌پور و همچنین ادیبان و دوست‌داران مولوی در خانه‌ی بازنشستگان امید در شهر سنه از ساعت ۴ تا ٧ عصر برگزار شد. این زنجیره برنامه‌ها به کمک انجمن مولوی که انجمنی کاملا مردم نهاد و مکان جمعی از نویسندگان و شاعران شهر سنه است، ادامه خواهد داشت.
کلثوم عثمان‌پور مانند جلسات قبل از مولوی (عبدالرحیم تاوگوزی) گفت و اشعار وی را که به هورامی است تفسیر کرد و آن را با اشعار دیگر شاعران مقایسه کرد.
وی می‌گوید: مولوی هورام نبوده اما به دلیل اینکه هورامی زبانی آهنگین دارد آن را به عنوان زبان شعری خود انتخاب کرده است و همین هم دیوان شعری وی را محبوب کرده است، کتاب شعری که شاید اگر هورامی نبود این همه پرآوازه نبود و با اینکه هورامی است اما از کلمات دیگر لهجەهای کوردی و همچنین فارسی نیز در آن بهره برده و حتی کلماتی را نیز خود اختراع کرده است.
وی بیان داشت: مولوی مطالعات گسترده و عمیقی داشته آنگونه که وحشی بافقی با اینکه از شاعران درجه یک ادبیات فارسی نبوده اما او را مطالعه کرده و وقتی می‌گویم از شعرای دیگر تاثیر گرفته به این منظور است که به زبان‌های دیگر نیز اهمیت می‌داده و آنها را مطالعه می‌کرده است به فارسی تسلط دارد و کتاب فوایح او به فارسی است و همچنین به زبان‌های عربی، کوردی سورانی و کوردی هورامی نیز تسلط داشته است.
وی اضافه کرد: در دیوان مولوی از سی شغل نامبرده شده که در آن زمان جلادی هم نوعی شغل بوده که مولوی حتی به آن هم اشاره دارد و انگار به تمام طبقات جامعه آگاه است و از هیچکدام غافل نمی‌شود. همچنین در بحث طبیعت تمام عناصر را در اشعارش نشان می‌دهد مانند عنصر آب که با تمام نمادهایش(بەفراو، گێجاو، شەتاو، ڕووبار، قەترە و...)بە کار می‌برد که این نشان می‌دهد مولوی در مکانی می‌زیستە کە آب فراوان بوده در چشمهٔ زلم در کوردستان عراق سی عدد آسیابان وجود داشتە کە نشان می‌دهد آنجا بسیار پر آب بوده که اکنون نیز چنین است و طبیعت، طبیعتی فعال و رونده است و وقتی حرف از هرکدام از نمادهای آب برده می‌شود ناخودآگاه این انرژی به ما منتقل می‌شود، بنابراین نوعی حرکت در آن است و ساکن نیست.
عثمان‌پور همچنین با اشاره به یکی از اشعار مولوی در مورد بریدن موی زنان افزود: در دوران مولوی گیس بریدن زنان مرسوم بوده است و زنان به نشانه‌ی عزا و قهر کردن با زندگی موهای خود را می‌بریدند زیرا مو برای زنان نماد زیبایی بوده و بریدن آن قهر کردن با زندگی و با اندوه بزرگی همراه بوده و هم اکنون نیز در برخی مناطق مانند کرماشان مرسوم است، و می‌بینیم که مولوی به آن اشاره داشته است.
کلثوم عثمان‌پور که خود شاعر است و در مورد مولوی تحقیقات زیادی انجام داده و در موردش کتاب نوشته است می‌تواند ساعت‌ها در باب مولوی بگوید بدون آنکه دچار تکرار شود.
در پایان کلثوم یکی از حضار پرتره‌ی کلثوم عثمان‌پور برای تشکر را بە وی تقدیم کرد و او نیز در این مورد گفت: هنر تنها پناهگاهی است که حرمت انسان را نگه می‌دارد و بی‌حرمتی نمی‌کند و جایگاه انسان را حفظ می‌کند و من همیشه نه مانند یک شغل یا یک سرگرمی که دنیای شعر و دنیای کتاب را مانند پناهگاهی دانسته‌ام که در لحظات سخت و در خوشی و ناخوشی به آن پناه برده‌ام و او نیز من را در آغوش کشیده و از این رو از دنیای هنر و دنیای شاعران سپاس گذارم.
در این برنامە حمیدە بینندە نیز از اعضای انجمن ادبی مولوی اشعاری از مولوی کورد را کە در اندوە از دست دادن "عنبرخاتون" همسرش، به هورامی سرودە است را خواند و آن را برای حضار تفسیر کرد.
این زنجیره برنامه به دلیل اینکه دنیای مولوی دنیای ژرف و گسترده‌ای است و جلسات بیشتری را می‌طلبد ادامه خواهد داشت.