بهاران لهیب

افغانستان – بە مناسبت روز جهای مبارزە با خشونت علی زنان، چند تن از زنان افغانستان در گفت‌وگو با خبرگزاری ژنها مطالب و پیام‌هایی را بیان کردند.

انوشه عارف سخنانش را چنین آغاز می‌نماید: «۲۵ نوامبر به عنوان روز (محو حشونت علیه زنان) از طرف سازمان ملل متحد مسما گردید در این روز سازمان ملل از جامعه جهانی، نهادهای حقوق بشر و مؤسسات که در این راستا کار می‌کردند تقاضا نمود که با هم منسجم شوند و یک کتله واحد را شکل دهند تا در ریشه‌کن ساختن و یا ریشه یابی مسئله و یا پدیده خشونت علیه زن کار نمایند.

وی با بیان اینکە سازمان ملل متحد خشونت علیه زن را چنین تعریف می‌کند: «هر نوع شکنجه و آسیبی که به زنان وارد شود آن را خشونت نام گذاری کرده اند. این خشونت می‌تواند فیزیکی و یا روحی باشد»، می‌افزاید:  طی دو سال و چند ماه گذشته در داخل افغانستان زنان با انواع خشونت و شکنجه‌های روحی و جسمی مواجه هستند، که متأسفانه سازمان ملل، سازمان‌های حقوق بشری و مؤسسات که در راستا کار می‌کردند از مسئله سطحی عبور نموده و حتی صدای نیم بندی در قبال آن نداشتند. زنان در افغانستان با بلاها و مصیب‌های زیادی رو به‌رو هستند و هیچ کسی آن را جدی تلقی نمی‌کنند و از طرف دیگر در این مدت با مشکلاتی حاد دست‌وپنچه نرم می‌کرده‌اند و حالت روانی اکثریت زنان وخیم گزارش شده است. این برمی‌گردد به این که سازمان ملل چقدر به حرف‌هایش صادقانه عمل می‌نماید. انتظار ما زنان افغانستان این است که سازمان ملل و یا جامعه جهانی که در راستایی (محو خشونت علیه زنان) کار می‌کنند و به حقوق زن باورمند هستند از کنار مسایل زنان افغانستان سطحی عبور نه نمایند.

انواشه عارف اضافه می‌کند: شما تصور کنید در قرن ۲۱ زنان افغانستان که ۲۰ میلیون جامعه را تشکیل می‌دهند. باید به مکتب نروند کار و تحصیل نکنند و از طرف دیگر اجازه آزادانه  گشت و گذار را ندارند، آزادی عمل، آزادی بیان و حتی آزادی نوع پوشش خود را ندارند. زنان افغانستان باورمند به این هستند که جامعه جهانی و یا سازمان ملل کار خاصی تا اکنون انجام نداده‌اند. چون در ۲۵ نوامبر که روز (محو خشونت علیه زنان) سه تا چهار تن از زنان معترض در بند طالبان به سر می‌برند و هنوز از سرنوشت آنان خبری نیست که گویی انگار نه انگار آب از آب تکان نمی‌خورد. بنا برای ریشه‌کن ساختن  خشونت علیه زنان در افغانستان باید کار بنیادی صورت بگیرد.

 

 

«با هنر خود چهره طالبان وحشی صفتان را افشا بسازیم»

محرمه قادر یکی از دختران افغان که مانند هزاران افغان دیگر مجبور به ترک افغانستان شده و یکجا با خانواده‌اش به تاجکستان پناه برده‌اند. محرمه در تاجکستان برای دختران هم سن سال خود هنر رسامی را آموزش می‌دهد. وی با ما به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی «محو خشونت علیه زنان» صحبت نمودە است.

وی می‌گوید: یک‌ گپ را باید یادآور شوم که ما وطن خود را ترک ننموده‌ایم بلکه مجبور ساخته شده‌ایم. شما می‌دانید که طالبان و‌ نظام طالبی یک نظام فاسد، قرون اوسطی ، تاریک اندیش ، ضد زن و ضد آزادی زمانی که ما در افغانستان بودیم مکاتب را به روی دختران بستند ما نتوانستیم تحصیل خود را ادامه بدهیم بنا مجبور شدیم یکجا با خانواده خود افغانستان را ترک کنیم.

وی در مورد این که به رسامی رو آورده می‌گوید: من علامند هنر رسامی بودم. کارهای ابتدایی من از زیبایی‌های طبیعت بود. اما به مرور زمان فکر من تغییر کرد خواستم درد و مشکلات زنان افغانستان را بیان نمایم و در کنار آن از مبارزه زنان نیز بگویم تا جهانیان این را بدانند که زنان افغان توانمندی‌های زیادی دارند.

محرمه یکی از تصاویر را که انعکاس مبارزه و سرکوب طالبان بر زنان افغانستان است که تازه رسم نموده به آن اشاره می‌کند.

محرمه به عنوان حرف‌های اخریش می‌افزاید: قسمی که همه می‌دانند زنان افغانستان مشکلات زیادی دارند. پیام من به زنان رنجیده افغانستان، که در جریان ۴۵ سال جنگ خانمانسوز مجبور به ترک وطن شان شده‌اند و تعدادی که در افغانستان زندگی می‌کنند از هر نوع امکانات که دارند چه در بخش هنر، رسامی و موسقی استفاده کرده  و توانمندی شان را به جهانیان نشان بدهند وچهره این وحشی صفتان را به تصویر بکشند.