اعتراض مجدد پرستاران مشهد به تبعیض و مشکلات معیشتی

پرستاران و کارکنان درمانی مشهد ، برای دومین روز پیاپی دست از کار کشیدند و این بار در محوطه «بیمارستان امام رضا» تجمع اعتراضی برگزار کردند. روز گذشته نیز تجمع مشابهی در «بیمارستان قائم» این شهر برگزار شده بود.

مرکز خبر- امروز سه‌شنبه ٢٠ آبان‌ماه، شماری از پرستاران و اعضای کادر درمان بیمارستان قائم مشهد در اعتراض به تأخیر در پرداخت حقوق، شرایط سخت کاری و تحقق‌نیافتن وعده‌های مسئولان تجمع اعتراضی برگزار کردند.

به گفته حاضران در این تجمع، پرستاران که در دوران بحران کرونا از جان خود برای نجات بیماران مایه گذاشتند، امروز با مشکلات معیشتی، فشار کاری بالا و بی‌توجهی به مطالبات صنفی خود روبه‌رو هستند. آنها می‌گویند: وعده‌های داده‌شده درباره بهبود وضعیت حقوق و مزایا تاکنون تنها در حد حرف باقی مانده و هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است.

معترضان با انتقاد از تبعیض در پرداخت‌ها، پایین بودن حقوق و تأخیرهای طولانی در دریافت معوقات، خواستار رسیدگی فوری به مطالبات خود شدند. آن‌ها اجرای کامل قانون مشاغل سخت و زیان‌آور، اصلاح تعرفه‌های پرستاری با هدف هم‌ترازی با تعرفه‌های پزشکی، شفاف‌سازی در پرداخت کارانه‌ها و اعمال فوق‌العاده خاص با ضریب سه را از مهم‌ترین خواسته‌های خود عنوان کردند.

به گفته شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، این مطالبات در سطح ملی مطرح است و محدود به مشهد نمی‌شود. هم‌زمان گزارش‌هایی از تجمعات مشابه در شهرهای کرماشان، تبریز، یاسوج، اهواز و سنه منتشر شده که از گسترش اعتراضات سراسری در میان کادر درمان ایران حکایت دارد.

پرستاران در ایران در سال‌های اخیر با ترکیبی از فشار کاری بالا، تبعیض مزمن در پرداخت‌ها، و نبود امنیت شغلی کافی روبه‌رو بوده‌اند. کرونا این نابرابری‌ها را آشکارتر کرد؛ در حالی که بار اصلی مراقبت از بیماران بر دوش پرستاران بود، پاداش‌ها و مزایای مالی اغلب به شکل ناعادلانه میان پزشکان و پرستاران تقسیم شد.

مشکلات ساختاری در نظام سلامت ایران، از جمله تمرکز منابع بر بخش درمان تخصصی و پزشکی و بی‌توجهی به خدمات پرستاری، باعث شده است پرستاران از جایگاه اجتماعی و اقتصادی متناسب با نقش حیاتی خود برخوردار نباشند. بسیاری از پرستاران با حقوقی نزدیک به حداقل دستمزد و با شیفت‌های سنگین کار می‌کنند. تأخیر در پرداخت حقوق و کارانه‌ها نیز نارضایتی را افزایش داده است.  

از سوی دیگر، مهاجرت پرستاران به کشورهای همسایه یا اروپایی که نشانه‌ای از فرسایش سرمایه انسانی در حوزه سلامت است، در حال افزایش است.